ԱՄՆ-ի հատուկ դեսպանորդ Սթիվ ՈՒիտկոֆը թույլատրելի է համարել Աբրահամի համաձայնագրերի ընդլայնումը, նշելով, որ Հայաստանն ու Ադրբեջանը կարող են միանալ դրանց ապագայում։ «Մենք կարծում ենք, որ շատ, շատ մոտ ենք այդ երկրներում հակամարտությունների վերջնական լուծմանը։ Ես կարծում եմ, որ երկուսն էլ կարող են ցանկանալ միանալ Աբրահամի համաձայնագրերին»,- ասել է Ուիտկոֆը։ ԱՄՆ-ի հատուկ ներկայացուցչի խոսքով՝ սա շատ կարևոր նախաձեռնություն է երկրի նախագահ Դոնալդ Թրամփի համար, և նա հավատում է դրան։               
 

«Հիբրիդային հեղափոխության» ամբողջ հմայքը

«Հիբրիդային հեղափոխության» ամբողջ հմայքը
22.07.2016 | 01:39

Չափազանցություն չթվա, սակայն այսօր Հայաստանում որոշվում է նաև տարածաշրջանի ապագան: ԱՄՆ-Ռուսաստան հակամարտությունը Հարավային Կովկասում նոր վերադասավորություններ է սկսում: Նախորդ օրը Ալիևը հրաման է «իջեցրել»` իրականացնել Թուրքիայի հետ ստորագրված համատեղ ռազմական բազայի` թուրքական ինքնաթիռների թռիչքներն ապահովող քայլերը:


Իհարկե, կարելի էր կարծել, որ ռուս-թուրքական հարաբերությունների «ջերմացման» ֆոնին Ռուսաստանն ըմբռնումով կմոտենա վերջին շրջանում իր համար անչափ հարազատ դարձած Ադրբեջանի այդ քայլին, եթե չլիներ մեկ «բայց». Թուրքիան ՆԱՏՕ-ի անդամ է: Նրա ռազմական-պաշտոնական մուտքը Ադրբեջան ավտոմատ կերպով ՆԱՏՕ-ի մուտք է տարածաշրջան: ՈՒ եթե դրան հավելում ենք Վրաստանի հավանական անդամակցության քննարկումները Հյուսիսատլանտյան կառույցին, ապա ստացվում է, որ Ադրբեջանն ու Վրաստանը տարածաշրջանում մեկընդմիշտ կողմնորոշված են անկախ Ռուսաստանի հետ Ալիևի սիրախաղերից:
Բաց է մնում Հայաստանի հարցը, որը փորձում էր երկու բևեռների միջև հավասարակշռության դերակատարություն ստանձնել, բայց, դատելով ղարաբաղյան «ֆրոնտում» ռուսական անհամբերությունից, ինչպես նաև Հայաստանի սրտում` Էրեբունիում տեղի ունեցող զարգացումներից, ակհայտ է դառնում, որ եկել է «լրջանալու պահը»:
Խոստովանենք` անչափ ծանր իրավիճակ է: Ցանկացած իշխանության համար: Էլ չենք ասում` ժողովրդի իրական ցասման առիթ տված, ժողովրդին չնկատած այսօրվա վարչակազմի և նրա կառավարության համար:


Խնդրի մյուս նժարին էլ ավելի մեծ ծանրություն է դրված: Անցած հինգ օրերի ողջ քրոնիկոնը մեկ բան էր ապացուցում. այս անգամ «կոնկուրենտ ֆիրմայի» և դրսի խաղացողների «իդեա-ֆիքսերը» վերջապես համընկան: «Կոնկուրենտ ֆիրման» այս անգամ ևս անչափ մանրակրկիտ էր նախապատրաստվել, ինչն ամեն վայրկյան աչք է ծակում:
Փոքրիկ դիտարկում. ՊՊԾ-ն գրաված «հերոս» տղերքը, իրականում` ահաբեկիչները… ձգեմ պաուզան. ինչպես բոլոր, այդպես էլ այս ակցիան իրականացրած տղերքը, որ խոսում են հայավարի, իրենց կողմից սպանված գնդապետի մասին` ի խորոց սրտի, գործիք են առավել մեծ խաղացողների ձեռքին: Բայց, միևնույն է, իրենց արածը ահաբեկչություն է, իրենք մարդ են սպանել, ինչն էլ կրկնակի է դարձնում նրանց ողբերգությունը` թե՛ մարդկային, թե՛ մնացյալ առումներով, բայց, քանի որ քաղաքականությունը դաժան «շախմատ» է, «ձեռք են տվել, պետք է խաղան»: Շարունակենք. երբ Նիկոլին հաջողվեց որոշակիորեն խաղաղեցնել մոլեգնած ամբոխին, երբ սոցցանցերում Նիկոլն արժանացավ հիացքի և գրվեց` նոր լիդեր է նշմարվում, ՊՊԾ-ից «բանդայի» ղեկավար, լրջագույն թրենինգներ անցած Վարուժան Ավետիսյանը մեսիջ հղեց` կասկածելի քաղաքական գործիչներին «չտրվել»: Դո՛ւ ասացիր:


Շարունակելով ասենք՝ այո, համընկել են «կոնկուրենտ ֆիրմայի» և «դրսեցիների» նպատակները` այս անգամ: Սակայն վերջնական պարտիան իրենցը չի լինելու: Ոչ մի դեպքում:
Ո՛չ մի:


ա) Իրենց պարզապես պետք էր Սերժ Սարգսյանի հետ «խոսելու» նոր իրավիճակ, որպեսզի փորձեն նույն Ղարաբաղում և տարածաշրջանի հեռանկարի հետ կապված ստատուս քվո փոխել:
բ) Եթե չստացվի, տե՛ս վերջին շրջանում Մերձավոր Արևելքի (և ոչ միայն) զարգացումները. իշխանությունը չվերցրին այն «կոնկուրենտները», որոնք այդ պահին պայքարում էին, մի լիդեր-խմբավորմանը փոխարինում էր մյուսը, ապա` երկրորդը, հետո` երրորդը:
ՈՒ սա էր «հիբրիդային հեղափոխությունների» ամբողջ հմայքը:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2062

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ